tag:blogger.com,1999:blog-10772185.post112509662079035224..comments2023-10-11T16:03:42.313+03:00Comments on ΠΕΡΙΓΛΩΣΣΙΟ: Τι κάνει ο συγγραφέας όταν ξυπνάει; (νέα, επηυξημένη έκδοσις)Φοινικιστήςhttp://www.blogger.com/profile/12285189643244460560noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-10772185.post-1126193242665726512005-09-08T18:27:00.000+03:002005-09-08T18:27:00.000+03:00Εγώ μερσί. Ένα δωρεάν ταξιδάκι ή μια ερωτική ιστορ...Εγώ μερσί.<BR/> <BR/><I>Ένα δωρεάν ταξιδάκι ή μια ερωτική ιστορία ας πούμε. </I> <BR/><BR/>Aπ'ό,τι έλεγε μετά, λευτερωμένος από το στεφάνι της προέδρου, μάλλον το πρώτο πρέπει να συνέβαινε. :)<BR/><BR/><I>Κάτι τέτοια σε κάνουν να σκεφτείς τις μεταφράσεις εν γένει.</I><BR/>Συμφωνώ. Μήπως οι μεταφράσεις του Αριστοφάνη, ας πούμε, είναι Αριστοφάνης;Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-10772185.post-1126178558229590002005-09-08T14:22:00.000+03:002005-09-08T14:22:00.000+03:00Ωραίο κείμενο. Μερσί. Τι περνάνε κι αυτοί οι συγγρ...Ωραίο κείμενο. Μερσί. Τι περνάνε κι αυτοί οι συγγραφείς. Κι όλα αυτά μην τυχόν και θεωρηθούν σνομπ. Υποθέτω ότι αν θέλει ο λογοτέχνης να τη βγάλει καθαρή, θα πρέπει, αποδεχόμενος τέτοιες προσκλήσεις, να επιδιώκει και κάτι άλλο εκτός από την παρουσίαση του έργου του. Ένα δωρεάν ταξιδάκι ή μια ερωτική ιστορία ας πούμε. Αλλιώς δεν υποφέρεται η ταλαιπωρία. Η μετάφραση του Κουμανταρέα μου φάνηκε όμορφη. Στέκει σαν ένα συγκινητικό, ξεχωριστό, δικό του διήγημα. Πάντως (προσοχή, έρχεται κοινοτοπία), Παπαδιαμάντης δεν ήταν. Κάτι τέτοια σε κάνουν να σκεφτείς τις μεταφράσεις εν γένει.kukuzelishttps://www.blogger.com/profile/17221577562331121910noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-10772185.post-1125430130787542832005-08-30T22:28:00.000+03:002005-08-30T22:28:00.000+03:00Πετυχημένη απάντηση ο Μένης!!! Αν σκεφτούμε, μάλισ...Πετυχημένη απάντηση ο Μένης!!! Αν σκεφτούμε, μάλιστα, ότι το μέλι είναι και αφροδισιακό, απάντησε όχι μόνο στο τι κάνει το πρωί, αλλά και στο τι κάνει με τη γυναίκα του!!!<BR/><BR/>Συνειρμικά, θυμήθηκα την εξής ιστορία: Μια φορά, ρωτήσανε τον Έκο αν ήταν βιβλίο τι βιβλίο θα ήθελε να ήταν (σαν την παλιά διαφήμιση για το Ξυστό: αν δεν ήσασταν αυτό που είστε, ποιος θα θέλατε να είστε). Και ο Έκο απάντησε: ο τηλεφωνικός κατάλογος!! Σε άλλη συνέντευξη, τον ρώτησαν γιατί έδωσε αυτή την απάντηση και είπε το αμίμητο: σε ηλίθιες ερωτήσεις δίνω ηλίθιες απαντήσεις!!!<BR/><BR/>Πάντως για το θέμα της μετάφρασης (γιατί μου φαίνεται ότι μόνο εγώ σας αποπροσανατολίζω τις συζητήσεις), συμφωνώ. Ιδιαίτερα η έκδοση με πρωτότυπο και μεταφρασμένο μαζί (είναι κάτι σαν: για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.. χεχε) παρέχει το εξής πλεονέκτημα: μπορεί κάποιος να ρίχνει και καμιά ματια στο πρωτότυπο, οπότε αποκτά μια εικόνα για τη γλώσσα. Αν τον δυσκολεύει, διαβάζει το μεταφρασμένο. Αν του αρέσει, δεν αποκλείεται να αρχίσει να διαβάζει σιγά σιγά και από το πρωτότυπο... Γιατί να μη δώσουμε την ευκαιρία στον αναγνώστη να επιλέξει;; Μάλιστα, επειδή όλα από εκεί ξεκινάνε, μια τέτοια έκδοση θα βοηθούσε και τα παιδιά στο σχολείο να διαβάσουν συγγραφείς, όπως ο Παπαδιαμάντης (του οποίου την αξία δεν μπορούσα να εκτιμήσω στο σχολείο, αλλά γιατί μου τραβούσε την ποσοχή η γλώσσα, οπότε δεν απολάμβανα το περιεχόμενο...)<BR/><BR/>Εγω επιδιώκω το ίδιο με την ξενόγλωσση ποίηση: διαλέγω εκδόσεις που έχουν στη μια σελίδα το πρωτότυπο και στην άλλη τη μετάφραση. Έτσι, όπου κολλήσω, ρίχνω και μια ματιά δεξιά!Anonymousnoreply@blogger.com