Η κριτική παρουσίαση του φαινομένου "αρχαιολάτρες", από το πρόσφατο τεύχος του "Άρδην", γέννησε και γεννά, ευλόγως, ποικίλες σκέψεις και νέες κριτικές ματιές, τόσο πάνω στο ίδιο το φαινόμενο, όσο και πάνω στην κριτική του φαινομένου (εδώ θα παρουσιάσω, ελλείψει δικού μου ολοκληρωμένου κειμένου, δύο τέτοιες εύστοχες κριτικές). Όπως ανέφερε και ο Πελασγός, μερικά από το κείμενα που φιλοξενούνται στο αφιέρωμα του "Άρδην" είναι ενδιαφέροντα, εύστοχα ή και αποστομωτικά. Υπάρχουν εντούτοις και κείμενα, είτε συντηρητικότερα (και αυτό ίσως είναι αποκαλυπτικό της πραγματικής πολιτικής του περιοδικού), είτε γραμμένα από την σκοπιά ενός κατ'επίφασιν μετριοπαθέστερου ελληνοκεντρισμού που νομιμοποιείται να επικρίνει τον αφελή και γραφικό ελληνοκεντρισμό. Αυτό το τελευταίο, όμως, το κάνει και ο Άδωνις Γεωργιάδης, όταν ειρωνεύεται –τρομάρα του– από τηλεοράσεως τον Λιακόπουλο που έχει φαγωθεί με τους Ρώσους!
Μεταξύ άλλων, στο αφιέρωμα φιλοξενείται άρθρο και του μετριοπαθούς Καργάκου (!), καθώς και του Γιώργου Τσαγκρινού, διευθυντή του περιοδικού "Ιχώρ". Οφείλουμε βέβαια να αναγνωρίσουμε ότι παρακάτω υπάρχει και (επι)κριτικό άρθρο για το περιοδικό αυτό και τούτο δημιουργεί μια αίσθηση (ή επίφαση) πολυφωνίας, μα και αμφισβητήσιμης επιστημονικότητας του αφιερώματος συνολικά. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ουδείς γλωσσολόγος συμμετέχει και, έτσι, τη γλωσσική αλήθεια αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει με αμφιλεγόμενη αμεροληψία (και αμφιλεγόμενη αρμοδιότητα) ο Ι. Προμπονάς. Στο άρθρο του υπόσχομαι, αν βρω χρόνο, να αναφερθώ εκτενώς, αρκούμαι μόνο να πω (με θράσος περίσσιο, κύριε καθηγητά) ότι η κεντρική ιδέα του είναι: "ε, κι αυτό που λέμε Ινδοευρωπαίοι κατά βάθος Έλληνες θα ήταν". Πάντως, για να σάς λυθούν (ή να σάς αυξηθούν) οι απορίες, αναφέρω ότι λίγες σελίδες μετά το τέλος του αφιερώματος, στο ίδιο αυτό περιοδικό, υπάρχει αρθράκι εγκωμιαστικό της Ελληνικής Αγωγής! (νομίζω πως κάπου εκεί λανθάνει μια παράκρουση).
Λοιπόν, οι κριτικές που σας υποσχέθηκα:
Α.
[...] Διαγιγνώσκει (;) σωστά τα λάθη τους και τον ανορθολογισμό τους και σε πολλά σημεία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Όμως δε με βρίσκει καθόλου σύμφωνο σε μερικά από τα συμπεράσματά του, όπως τουλάχιστον φαίνονται από το editorial, του οποίου παραθέτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα σε ελεύθερη απόδοση:
"[μπλα μπλα, οι κακοί παγκοσμιοποιητές, μπλα μπλα]... Σε αυτή την κατεύθυνση η μεγαλύτερη στρέβλωση επιχειρείται μέσα από την πριμοδότηση της ψευδοαρχαιολατρίας, σε ό,τι αφορά στη μετάβαση από τον αρχαίο κόσμο στον μεσαιωνικό ελληνισμό και την ορθοδοξία. Εδώ, με βάση αμφίβολα κριτήρια αξιολόγησης του ιστορικού μας σώματος και της διαχρονίας μας, πραγματοποιείται ένα εγχείρημα μείζονος διχασμού του ενιαίου σώματος του ελληνισμού, μεταξύ ενός υποτιθέμενου «αυθεντικού» ελληνικού κόσμου και ενός «εβραϊκού» ορθόδοξου μεσαιωνικού ελληνισμού...
Σε αυτή την κατεύθυνση η μεγαλύτερη στρέβλωση επιχειρείται [σημ: από τους κακούς παγκοσμιοποιητές] μέσα από την πριμοδότηση της ψευδοαρχαιολατρίας, σε ό,τι αφορά στη μετάβαση από τον αρχαίο κόσμο στον μεσαιωνικό ελληνισμό και την ορθοδοξία."
Όλα ωραία λοιπόν, αλλά έπρεπε να το γυρίσει και αυτός στη συνωμοσιολογία; Δε μας χέζει λέω γω που πριμοδοτούν τους αρχαιολάτρες οι "εκσυγχρονιστές-παγκοσμιοποιητές";
("παγκοσμιοποιητές"; αυτός και αν είναι βλακώδης ανθρωπομορφισμός)
Το μόνο που τους πριμοδοτεί όπως το βλέπω εγώ είναι τα εθνικά μας μυθεύματα -τα οποία απ' ό,τι φαίνεται ασπάζεται σε μεγάλο βαθμό ο συντάκτης- και η βλακεία και αγραμματοσύνη του κόσμου. [...] (λόγων τώνδε ρητήρ ο J95)
B.
[...] Δεν έχω προλάβει να διαβάσω όλα τα άρθρα ακόμη, αλλά: συμφωνώ μεν για τους γνωστούς και ευνόητους λόγους με το εγχείρημα του Άρδην, με ενοχλεί όμως το δικό του ιδεολογικό υπόστρωμα (ένας διαφορετικού τύπου εθνικισμός) και το ότι η όλη ανασκευή φαίνεται να γίνεται ακριβώς στο όνομα αυτού του κατά Άρδην σωστού εθνικισμού. Στα παραθέματά σου (σημ. εννοεί τα παραθέματα που δημοσιεύει και εδώ ο Πελασγός, λίγο παρακάτω) φαίνεται μόνο κάπως στο τελευταίο. Λεπτομέρειες; Δεν ξέρω, θα ήθελα τη γνώμη σας [...] (από την Μάρθα Π.)
Θα ήθελα κι εγώ τη γνώμη σας! :)
α.ε. (ανώνυμος ελληνολάτρης)
Μεταξύ άλλων, στο αφιέρωμα φιλοξενείται άρθρο και του μετριοπαθούς Καργάκου (!), καθώς και του Γιώργου Τσαγκρινού, διευθυντή του περιοδικού "Ιχώρ". Οφείλουμε βέβαια να αναγνωρίσουμε ότι παρακάτω υπάρχει και (επι)κριτικό άρθρο για το περιοδικό αυτό και τούτο δημιουργεί μια αίσθηση (ή επίφαση) πολυφωνίας, μα και αμφισβητήσιμης επιστημονικότητας του αφιερώματος συνολικά. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ουδείς γλωσσολόγος συμμετέχει και, έτσι, τη γλωσσική αλήθεια αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει με αμφιλεγόμενη αμεροληψία (και αμφιλεγόμενη αρμοδιότητα) ο Ι. Προμπονάς. Στο άρθρο του υπόσχομαι, αν βρω χρόνο, να αναφερθώ εκτενώς, αρκούμαι μόνο να πω (με θράσος περίσσιο, κύριε καθηγητά) ότι η κεντρική ιδέα του είναι: "ε, κι αυτό που λέμε Ινδοευρωπαίοι κατά βάθος Έλληνες θα ήταν". Πάντως, για να σάς λυθούν (ή να σάς αυξηθούν) οι απορίες, αναφέρω ότι λίγες σελίδες μετά το τέλος του αφιερώματος, στο ίδιο αυτό περιοδικό, υπάρχει αρθράκι εγκωμιαστικό της Ελληνικής Αγωγής! (νομίζω πως κάπου εκεί λανθάνει μια παράκρουση).
Λοιπόν, οι κριτικές που σας υποσχέθηκα:
Α.
[...] Διαγιγνώσκει (;) σωστά τα λάθη τους και τον ανορθολογισμό τους και σε πολλά σημεία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Όμως δε με βρίσκει καθόλου σύμφωνο σε μερικά από τα συμπεράσματά του, όπως τουλάχιστον φαίνονται από το editorial, του οποίου παραθέτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα σε ελεύθερη απόδοση:
"[μπλα μπλα, οι κακοί παγκοσμιοποιητές, μπλα μπλα]... Σε αυτή την κατεύθυνση η μεγαλύτερη στρέβλωση επιχειρείται μέσα από την πριμοδότηση της ψευδοαρχαιολατρίας, σε ό,τι αφορά στη μετάβαση από τον αρχαίο κόσμο στον μεσαιωνικό ελληνισμό και την ορθοδοξία. Εδώ, με βάση αμφίβολα κριτήρια αξιολόγησης του ιστορικού μας σώματος και της διαχρονίας μας, πραγματοποιείται ένα εγχείρημα μείζονος διχασμού του ενιαίου σώματος του ελληνισμού, μεταξύ ενός υποτιθέμενου «αυθεντικού» ελληνικού κόσμου και ενός «εβραϊκού» ορθόδοξου μεσαιωνικού ελληνισμού...
Σε αυτή την κατεύθυνση η μεγαλύτερη στρέβλωση επιχειρείται [σημ: από τους κακούς παγκοσμιοποιητές] μέσα από την πριμοδότηση της ψευδοαρχαιολατρίας, σε ό,τι αφορά στη μετάβαση από τον αρχαίο κόσμο στον μεσαιωνικό ελληνισμό και την ορθοδοξία."
Όλα ωραία λοιπόν, αλλά έπρεπε να το γυρίσει και αυτός στη συνωμοσιολογία; Δε μας χέζει λέω γω που πριμοδοτούν τους αρχαιολάτρες οι "εκσυγχρονιστές-παγκοσμιοποιητές";
("παγκοσμιοποιητές"; αυτός και αν είναι βλακώδης ανθρωπομορφισμός)
Το μόνο που τους πριμοδοτεί όπως το βλέπω εγώ είναι τα εθνικά μας μυθεύματα -τα οποία απ' ό,τι φαίνεται ασπάζεται σε μεγάλο βαθμό ο συντάκτης- και η βλακεία και αγραμματοσύνη του κόσμου. [...] (λόγων τώνδε ρητήρ ο J95)
B.
[...] Δεν έχω προλάβει να διαβάσω όλα τα άρθρα ακόμη, αλλά: συμφωνώ μεν για τους γνωστούς και ευνόητους λόγους με το εγχείρημα του Άρδην, με ενοχλεί όμως το δικό του ιδεολογικό υπόστρωμα (ένας διαφορετικού τύπου εθνικισμός) και το ότι η όλη ανασκευή φαίνεται να γίνεται ακριβώς στο όνομα αυτού του κατά Άρδην σωστού εθνικισμού. Στα παραθέματά σου (σημ. εννοεί τα παραθέματα που δημοσιεύει και εδώ ο Πελασγός, λίγο παρακάτω) φαίνεται μόνο κάπως στο τελευταίο. Λεπτομέρειες; Δεν ξέρω, θα ήθελα τη γνώμη σας [...] (από την Μάρθα Π.)
Θα ήθελα κι εγώ τη γνώμη σας! :)
α.ε. (ανώνυμος ελληνολάτρης)
