21.5.05

Το φάρμακο της δυσλεξίας

Στην μοιραία εκπομπή του Χαρδαβέλλα ακούστηκε κι αυτό:
"μου λένε συνέχεια ότι πληθαίνουν τα κρούσματα δυσλεξίας" είπε με το σατανικό του μειδίαμα ο κύριος Καργάκος. "Παλιά γιατί δεν είχαμε δυσλεξία; Μα είναι δυνατόν το παιδί που ήξερε να κλίνει το 'πεπαίδευκα, πεπαίδευκας, πεπαίδευκε, πεπαιδεύκαμεν, πεπαιδεύκατε, πεπαιδεύκασιν' (ο μπαγάσας το'πε με μια ανάσα) να γίνει δυσλεξικό;". Αυτό θα πει μεστός αττικός λόγος: συμπύκνωσε σε μια φράση την με ιατρική ακρίβεια περιγραφή της ασθένειας, τη ρίζα της και την θεραπεία της.

Έχει αρχίσει να εμφανίζεται στους εφιάλτες μου ο Σαράντος. Τον ακούω ακόμα να προστάζει να κάψουμε την Διαμαντοπούλου. Τον βλέπω με ναπολεόντειο καπέλο και βέργα να μπαίνει σε τάξη και με μια ανάσα, σαν πνίγος, να απαγγέλλει εν χορώ μαζί με τους υπνωτισμένους μαθητές "τέττιξ, τέττιγος, τεττίγων, τέττιξιν, τέττιγε, τεττίγοιν" και με τη βέργα να τεμαχίζει και να καρφώνει ζεματισμένα τζιτζίκια.

14.5.05

μικρές ανασκαφές

1. ανασκαφούλα πρώτη: ένα παιχνίδι προχωρημένης σημασιολογίας: νοήμον, αυτορυθμιζόμενο (δύο "ρ" θέλει τώρα αυτό; βοήθησον Πελασγέ), ενίοτε πονηρό, οπωσδήποτε εντυπωσιακό. Ανευρέθη σε παλιές κλασικές σελίδες του kukuzeli.

2. ανασκαφίδα δεύτερη: Τον θυμάστε τον Θεοφανίδη που αναφέρει ο αυτόχθων λίγο παρακάτω; Αχ, πού'σαι νιότη που'δειχνες πως θα γινόταν ίδιος!

3. ανα(υπο)σκάπτειν νάμπερ θρι: Μήπως είστε πιο αριστερός από τον Στάλιν; Μήπως ψηφίζετε αριστερά αλλά είστε πιο δεξιός από την Thatcher; αυτό θα σας διαφωτίσει. Το πήρε κι αλλού το μάτι μου, αλλά τελικά μού το συνέστησε ο φίλος μου Ευμίλιος.

4. Ο Λαρς φον Τρίερ σκάβει ξανά σε σκοτεινές περιοχές: Dear Wendy. Θα δείτε πολλά και ενδιαφέροντα στις κριτικές, σε όσες διάβασα, όμως, δεν τονίστηκε αρκετά μια συγγένεια της ταινίας με το Dogville: το έντονο στοιχείο της παραβολής, η εμβληματική στενο-χωρία, η αναγωγή των προσώπων και των πραγμάτων σε σύμβολα, αντιστρόφως ανάλογα με την φυσική τους δυναμική, ο καταλυτικός ρόλος αόρατων σκηνικών και μετεχόντων. Δεν νομίζω ότι ήταν μια ταινία για το πρόβλημα της οπλοφορίας των πολιτών.

5. Και μια αισιόδοξη ανασκαφή: τώρα που η κυβέρνηση κατά τα υπεσχημένα περιόρισε το κράτος και παραμέρισε το μαύρο σύννεφο της γραφειοκρατίας, ανασκάπτω κι εγώ τους δίσκους μου και χορεύω ανάλαφρος και απαλλαγμένος την "Πόλκα του Γραφειοκράτη" από το μπαλέτο "Bolt" ("Μάνταλο" ή "Απόδραση";) του Dmitri Shostakovich.

6.5.05

Ο φίλος μας ο απόλυτος σχετικισμός

Φτηνή αντιγραφή χωρίς σχόλια δικά μου:


Ο Σωκράτης
Ο κύριος Κ. διάβασε ένα βιβλίο σχετικά με την ιστορία της φιλοσοφίας, κι έπειτα εκφράστηκε αποδοκιμαστικά για τις απόπειρες των φιλοσόφων να εμφανίσουν τα πράγματα ως εκ θεμελίων αδιάγνωστα. "Κι ενώ οι σοφιστές" είπε, "ισχυρίζονταν ότι γνωρίζουν πολλά, χωρίς τίποτε να έχουν μελετήσει, ο σοφιστής Σωκράτης διακρίθηκε με τον αλαζονικό ισχυρισμό ότι ένα μόνο γνώριζε, ότι δε γνώριζε τίποτε. Θα περίμενε βέβαια κανείς να τον ακούσει να προσθέτει: επειδή ούτε κι εγώ έχω μελετήσει τίποτε. (Για να γνωρίζουμε κάτι, πρέπει να το έχουμε μελετήσει). Κατά τα φαινόμενα, όμως, δεν πρόσθεσε τίποτε άλλο. Μπορεί, όμως, οι επόμενες φράσεις του να πνίγηκαν στο θυελλώδες χειροκρότημα που ξέσπασε μετά την πρώτη του φράση, και που κράτησε δύο χιλιάδες χρόνια".
Μπ. Μπρεχτ, Ιστορίες του κ. Κόυνερ
Edit: Είπα "χωρίς σχόλια δικά μου", αλλά αυτοαναιρούμαι: να διευκρινίσω ότι ο τίτλος της εγγραφής και η φράση του κειμένου την οποία έχω βάλει με έντονα γράμματα, θεωρώ ότι έχουν... πώς να το πω, κοινή αναφορά. Πιστεύω, επίσης, πως ζούμε στον απόηχο ή ακόμα υπό τον κρότο αυτού του "θυελλώδους χειροκροτήματος". Κι αυτό εξηγεί γιατί θα βρεθούν μερικοί να πουν πως ο Λιακόπουλος (ή ο Καρατζαφέρης κ.λπ.) "λέει και σωστά" ή γιατί ακόμα τόσο συχνά ακούμε το "έχω σπουδάσει στο μεγάλο πανεπιστήμιο της ζωής" και άλλα όμορφα. Έχουν γραφτεί και αλλού αυτά ωραιότερα, γι'αυτό δεν ήθελα παρά μόνο να παραθέσω αυτό το προφητικό κειμενάκι του Μπρεχτ. Μάς υπενθυμίζει κάτι: δεν αρκεί να παραδεχτούμε την άγνοιά μας. Εν τέλει είναι εύκολο και μάγκικο και ξεκούραστο. Πρέπει και να δεχτούμε ότι η δική μας άγνοια δεν συνεπάγεται την ανυπαρξία της γνώσης- όπως επίσης και ότι αυτή κατακτάται μόνο με την επίπονη ειδική μελέτη και όχι με την αόριστη και χαριτωμένη "ενημέρωση".

Αυτό που λένε, αυτό που εννοούν. Μια (αν)ηθικη πραγματολογία

(…) Φάγαμε αυτά που είχαμε αγοράσει και ξαφνικά, όπως συζητούσαμε, ακούσαμε ένα μπαμ δυνατούτσικο. Αρκετά κοντά σε μας, για να ακούσουμε κα...