Ο Σωκράτης
Ο κύριος Κ. διάβασε ένα βιβλίο σχετικά με την ιστορία της φιλοσοφίας, κι έπειτα εκφράστηκε αποδοκιμαστικά για τις απόπειρες των φιλοσόφων να εμφανίσουν τα πράγματα ως εκ θεμελίων αδιάγνωστα. "Κι ενώ οι σοφιστές" είπε, "ισχυρίζονταν ότι γνωρίζουν πολλά, χωρίς τίποτε να έχουν μελετήσει, ο σοφιστής Σωκράτης διακρίθηκε με τον αλαζονικό ισχυρισμό ότι ένα μόνο γνώριζε, ότι δε γνώριζε τίποτε. Θα περίμενε βέβαια κανείς να τον ακούσει να προσθέτει: επειδή ούτε κι εγώ έχω μελετήσει τίποτε. (Για να γνωρίζουμε κάτι, πρέπει να το έχουμε μελετήσει). Κατά τα φαινόμενα, όμως, δεν πρόσθεσε τίποτε άλλο. Μπορεί, όμως, οι επόμενες φράσεις του να πνίγηκαν στο θυελλώδες χειροκρότημα που ξέσπασε μετά την πρώτη του φράση, και που κράτησε δύο χιλιάδες χρόνια".
Μπ. Μπρεχτ, Ιστορίες του κ. Κόυνερ
Edit: Είπα "χωρίς σχόλια δικά μου", αλλά αυτοαναιρούμαι: να διευκρινίσω ότι ο τίτλος της εγγραφής και η φράση του κειμένου την οποία έχω βάλει με έντονα γράμματα, θεωρώ ότι έχουν... πώς να το πω, κοινή αναφορά. Πιστεύω, επίσης, πως ζούμε στον απόηχο ή ακόμα υπό τον κρότο αυτού του "θυελλώδους χειροκροτήματος". Κι αυτό εξηγεί γιατί θα βρεθούν μερικοί να πουν πως ο Λιακόπουλος (ή ο Καρατζαφέρης κ.λπ.) "λέει και σωστά" ή γιατί ακόμα τόσο συχνά ακούμε το "έχω σπουδάσει στο μεγάλο πανεπιστήμιο της ζωής" και άλλα όμορφα. Έχουν γραφτεί και αλλού αυτά ωραιότερα, γι'αυτό δεν ήθελα παρά μόνο να παραθέσω αυτό το προφητικό κειμενάκι του Μπρεχτ. Μάς υπενθυμίζει κάτι: δεν αρκεί να παραδεχτούμε την άγνοιά μας. Εν τέλει είναι εύκολο και μάγκικο και ξεκούραστο. Πρέπει και να δεχτούμε ότι η δική μας άγνοια δεν συνεπάγεται την ανυπαρξία της γνώσης- όπως επίσης και ότι αυτή κατακτάται μόνο με την επίπονη ειδική μελέτη και όχι με την αόριστη και χαριτωμένη "ενημέρωση".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου