11.6.05

ΠΕΡΙΠΤΕΡΟΝ=ΠΙΣΤΙΣ=ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ=800

η συνέχεια ή "γιατί εμείς ούτε ξύπνιους τσαρλατάνους δεν αξιωθήκαμε να έχουμε;":

"Εκπληκτικό", είπα, "το έχετε μετρήσει;"
"Όχι", είπε ο Αλιέ. "Κάποιος Ζαν-Πιέρ Αντάμ μέτρησε ένα άλλο περίπτερο. Υποθέτω ότι όλα τα περίπτερα έχουν πάνω κάτω τις ίδιες διαστάσεις. Με τους αριθμούς κάνεις ό,τι θέλεις. Αν έχω τον ιερό αριθμό 9 και θέλω να φτάσω στο 1314, χρονιά που ανέβηκε στην πυρά ο Ζακ ντε Μολαί -και που είναι ακριβή για όλους όσους διακηρύττουν, όπως εγώ, την ιπποτική παράδοση των Ναϊτών- τι κάνω; Τον πολλαπλασιάζω με το 146, μοιραία χρονολογία της πτώσεως της Καρχηδόνας. Πώς έφτασα σε αυτό το συμπέρασμα; Διαίρεσα το 1314 με το δύο, με το τρία, και ούτω καθεξής, ώσπου να βρω μια ικανοποιητική χρονολογία. Θα μπορούσα να διαιρέσω το 1314 με το 6,28, το διπλάσιο του 3,14, οπότε θα είχα 209. Λοιπόν, πρόκειται για το έτος που ανέβηκε στο θρόνο της Περγάμου ο Άτταλος ο Α'. Ικανοποιηθήκατε;"

(Ουμπέρτο Έκο, Το εκκρεμές του Φουκώ)

Δείτε και τις υπόλοιπες ευρεσιτεχνίες του Περίκαλλου, είναι απολαυστικές!

3 σχόλια:

Αστραδενή είπε...

Πριν λίγες μέρς το διάβασα στα αγγλικά...τόσος κόπος γιατί βρε παιδί μου? Το διάβασα διαγώνια και αναρωτιόμουν μέχρι που μπορεί να φτάσει η ψυχωση -πρόδρομος του Κωδκού του Ντα Βίντσι...Εσύ πάντως βρήκες το καλύτερο κομμάτι!Μπράβο!

Ανώνυμος είπε...

Στα αγγλικά;;;
Εγώ στα ελληνικά πάντως το χρειάστηκα το δίμηνο-τρίμηνο. Είχα επιλέξει βέβαια να το διαβάσω οριζόντια, αφού το ίδιο από μόνο του είναι άλλοτε σπειροειδές και άλλοτε οι αναδρομές και οι προβολές σε εξακοντίζουν διαρκώς μακριά από το κέντρο βάρους (π.χ. εγώ ακόμα δεν έχω αποφασίσει πού αρχίζει η κεντρική δράση, αλλά συνήθως διακηρύσσω προκλητικά ότι ξεκινά μάλλον μετά τη σελ.700-μιλάω για εκδόσεις "Γνώση"). Πιστεύω ότι, αν και οριακή για τις αντοχές και τις δικές μας και της ιστορίας, η δομή του βιβλίου είναι τελικά επιτυχής: μπορεί το νήμα συχνά να κινδυνεύει να χαθεί, αλλά πιστεύω ότι υπάρχει εν τέλει μια σταθερή ταχύτητα στη μετάβαση από την ανευθυνότητα και το αστείο στην καθαρή τραγωδία. Τον Κώδικα Ντα Βίντσι δεν τον έχω διαβάσει και απ'όσα μού λένε μάλλον δεν πρόκειται. Αν διάβασες πρώτα τον Κώδικα και μετά τον Έκο, τότε ίσως έκανες αυτό που έκανα εγώ με τον Κάφκα. Διάβασα πρώτα Σαμαράκη και μετά τη Δίκη και δεν ένιωσα την πλήρη και γνήσια έκπληξη της πρώτης επαφής με το "καφκικό".

Εσύ όταν λες "ψύχωση", αναφέρεσαι στη δομή ή στη θεματολογία- την ερμητική γνώση κ.λπ.; Αν αναφέρεσαι στο δεύτερο, έχω τη γνώμη ότι εκεί ο Έκο σίγουρα το κερδίζει το στοίχημα, γιατί φτιάχνει ένα μπαλόνι που φουσκώνει με τον αέρα του σκεπτικισμού και της υπονόμευσής του.

Πιστεύεις πως αυτό που έβαλα ήταν καλό κομμάτι; :) Έχει ενδιαφέρον γιατί, μέσα από τον αιφνίδιο πραγματισμό του, ο "κακός/σκοτεινός" της υπόθεσης καταφέρνει να αυξήσει το μυστήριό του.

Αστραδενή είπε...

Πρώτα απ'όλα νομίζω πράγματι πως διάλεξες το καλύτερο κομμάτι του έργου γιατί περιέχει την κεντρική ιδέα του-ίσως αυτή ήταν η σκέψη που ενέπνευσε τον Έκο να το γράψει.Το τυχαία σε σχέση με το μοιραίο.Η αρμονία ως μυστικισμός και ως απλή καθημερινότητα!

Το βιβλίο του Έκο το διάβασα πρόσφατα στα αγγλικά-στα ελληνικά το είχα διαβάσει παλιότερα...και το είχα βρει πιο συναρπαστικό.Τώρα μου φάνηκε διαφορετικό.Τον Κωδικό το διάβασα σε τρεις ώρες και είναι σκουπίδι απίστευτο.

Ο Έκο είναι πράγματι μεγάλος συγγραφέας αλλά μου την έδωσε λίγο η απέχθέια που δείχνει μέσα στο βιβλίο για την ελληνική γραμματεία και ιστορία.Την αγνοεί προκλητικά.Είναι ευαγγελικός για την βόρεια Ευρώπη αλλά για εμάς είναι ...κάπως ελλιπής.Καλά θα μου πεις τί να πεις για τους σταυροφόρους που παρουσιάζονται σαν ημίθεοι...

Σαμαράκης εναντίον Κάφκα!Από τον Σαμαράκη έχω διαβάσει μόνο το ζητείται επλίς και το λάθος.
Μ'αρεσε ένα μικρό διήγημα για κάποιον ενήλικα που έστελνε κείμενα σε περιοδικό για παιδια ως ...ξανθος ιππότης-εάν θυμάμαι καλά.Ο Κάφκα ήταν εξαιρετικός συγγραφέας.

Γράψε μας κανένα κειμενάκι για το τί διαβάζεις!

Υ.Σ.Για την ψύχωση θα τα ξαναπούμε άλλη φορα...

Αυτό που λένε, αυτό που εννοούν. Μια (αν)ηθικη πραγματολογία

(…) Φάγαμε αυτά που είχαμε αγοράσει και ξαφνικά, όπως συζητούσαμε, ακούσαμε ένα μπαμ δυνατούτσικο. Αρκετά κοντά σε μας, για να ακούσουμε κα...