μικρές ανασκαφές

1. ανασκαφούλα πρώτη: ένα παιχνίδι προχωρημένης σημασιολογίας: νοήμον, αυτορυθμιζόμενο (δύο "ρ" θέλει τώρα αυτό; βοήθησον Πελασγέ), ενίοτε πονηρό, οπωσδήποτε εντυπωσιακό. Ανευρέθη σε παλιές κλασικές σελίδες του kukuzeli.

2. ανασκαφίδα δεύτερη: Τον θυμάστε τον Θεοφανίδη που αναφέρει ο αυτόχθων λίγο παρακάτω; Αχ, πού'σαι νιότη που'δειχνες πως θα γινόταν ίδιος!

3. ανα(υπο)σκάπτειν νάμπερ θρι: Μήπως είστε πιο αριστερός από τον Στάλιν; Μήπως ψηφίζετε αριστερά αλλά είστε πιο δεξιός από την Thatcher; αυτό θα σας διαφωτίσει. Το πήρε κι αλλού το μάτι μου, αλλά τελικά μού το συνέστησε ο φίλος μου Ευμίλιος.

4. Ο Λαρς φον Τρίερ σκάβει ξανά σε σκοτεινές περιοχές: Dear Wendy. Θα δείτε πολλά και ενδιαφέροντα στις κριτικές, σε όσες διάβασα, όμως, δεν τονίστηκε αρκετά μια συγγένεια της ταινίας με το Dogville: το έντονο στοιχείο της παραβολής, η εμβληματική στενο-χωρία, η αναγωγή των προσώπων και των πραγμάτων σε σύμβολα, αντιστρόφως ανάλογα με την φυσική τους δυναμική, ο καταλυτικός ρόλος αόρατων σκηνικών και μετεχόντων. Δεν νομίζω ότι ήταν μια ταινία για το πρόβλημα της οπλοφορίας των πολιτών.

5. Και μια αισιόδοξη ανασκαφή: τώρα που η κυβέρνηση κατά τα υπεσχημένα περιόρισε το κράτος και παραμέρισε το μαύρο σύννεφο της γραφειοκρατίας, ανασκάπτω κι εγώ τους δίσκους μου και χορεύω ανάλαφρος και απαλλαγμένος την "Πόλκα του Γραφειοκράτη" από το μπαλέτο "Bolt" ("Μάνταλο" ή "Απόδραση";) του Dmitri Shostakovich.